Dwie pierwsze serie omówiłem kilka miesięcy temu, ale aby formalności stało się zadość przypomnę: oba sezony składały się z dziesięciu kilkuminutowych odcinków. To właśnie ta formuła, która sprawiała, że fabuła była bardzo pocięta, była głównym powodem krytyki miłośników serialu. Wygląda na to, że twórcy poszli po rozum do głowy – na DVD ukazały się dwa pierwsze sezony w formie jednego prawie półtoragodzinnego filmu, a trzeci sezon to pięć odcinków po kilkanaście minut każdy. Jak łatwo zauważyć jest to długość prawie taka jak dwa poprzednie sezony razem wzięte.
Serial ma kilka głównych wątków. Najbardziej wyeksponowany jest zdecydowanie Anakin, który w końcu dostąpi zaszczytu zostania Rycerzem Jedi (w trybie ekspresowym wprawdzie, ale wiadomo – ciężkie czasy) i wraz z Obi-Wanem dowodzi armią Republiki w ciężkich bojach z separatystami. Co poza tym? Mace Windu i Yoda w akcji, walki na Coruscant, trochę machinacji Palpatine’a i tak dalej i tak dalej. Fabuła nie jest zbytnio skomplikowana, ale doskonale zazębia się z resztą nowych epizodów i praktycznie kończy się tam gdzie zaczyna Epizod III.

Pod względem technicznym sezon trzeci stoi na identycznym poziomie jak poprzednie, może animacja jest ciut lepsza. Kreska nadal jest utrzymana w stylu karykaturalnym charakterystycznym dla Tartakovsky’ego, więc jeśli ktoś nie trawił pierwszych odcinków to nadal raczej nie będzie zachwycony. Dla mnie osobiście jest to bardzo świeże i interesujące podejście do świata SW.
Trzeci sezon jest w gruncie rzeczy na tym samym poziomie, co dwa poprzednie. Nadal nie osiąga rewelacyjnego poziomu, ale nie jest też na dnie, po prostu jest dość dobry, taki na 7. Fani SW już pewnie to widzieli, sceptycy jak zwykle to oleją, więc w sumie nie ma komu tego polecać. Po co ja to pisałem w takim razie? Hmm…