Rzut oka na screeny i wszystko powinno być mniej więcej jasne. Jeśli jeszcze nie wiesz jakiej grze poświęcony jest główny materiał, wejdź na http://www.enemyterritory.pl do działu Mirrory, rozpocznij ściąganie ważącego około 260MB pliku, a następnie czytaj dalej. Wiesz, a jeszcze nie grałeś - zrób to tym bardziej. Reszta... cóż, Wam w tym miesiącu polecam raczej newsy, bo Ameryki to tu niestety nie odkryję :)


Grą, z którą chciałbym Was zapoznać jest oczywiście ENEMY TERRITORY - produkt będący niegdyś dodatkiem wzbogacającym tryb sieciowy RETURN TO CASTLE WOLFENSTEIN, obecnie działający bez podstawowej wersji i udostępniony do ściągania za całkowitą darmochę. To już nie pierwszy taki prezent od producentów... weźmy chociażby doskonałe AMERICA’S ARMY czy serię TRIBES, od dłuższego czasu cieszących się popularnością i uznaniem graczy na całym świecie. Warto tutaj zaznaczyć, że ET wcale nie odbiega od nich poziomem, a w wielu miejscach wręcz je przewyższa. Jeśli więc szukasz dobrej rozrywki w równie dobrej (czytaj: zerowej) cenie, po prostu nie mogłeś lepiej trafić. ET to typowa sieciówka, nie zaopatrzona niestety w żadne sensowne boty. Początkowo miały być one gwoździem programu, lecz jak zwykle coś musiało nie pójść zgodnie z planem... choć może to i dobrze, bo dzięki temu możemy cieszyć się grą nie płacąc za nic więcej jak za prąd zużyty w trakcie zabawy. Tak czy inaczej zadania stawiane przed jej uczestnikami są na tyle złożone, iż wątpię aby troglodyci, jakimi z reguły są komputerowi przeciwnicy mogli stawić im czoła. Zapomnij więc o singlu, zwłaszcza, że dopiero walka z prawdziwymi ludźmi odsłania wszystkie zalety RTCW i pozwala w pełni się nim cieszyć. Tym bardziej, że tryb multiplayer testowano i udoskonalano od momentu ukazania się pierwowzoru czyli już od dobrych dwóch lat, a to chyba wystarczająco długo by stworzyć dzieło bliskie ideału. I jeszcze jedno... choć to raczej oczywiste - do sensownej gry wymagane jest dobre łącze, w przeciwnym wypadku lagi zniechęcą Cię do życia szybciej niż dwa niemieckie bunkry a zapewniam, że zabójczość tychże jest naprawdę duża. A teraz przejdźmy do konkretów...



Ogólne zasady na pierwszy rzut oka nie wnoszą zbyt wiele do koncepcji sieciowych strzelanek. Bierzemy udział w zmaganiach Niemców i Aliantów (reprezentowanych przez wiadomo jaki naród), tocząc zaciekłe boje w ogarniętej wojną Europie lub Północnej Afryce. Cele są dość zróżnicowane, ogólny schemat pozostaje jednak ten sam : zazwyczaj to Amerykanie atakują jakiś obiekt w niemieckiej bazie, szkopy zaś za wszelką cenę starają się go obronić. Inna sprawa, że słowo „obiekt” jest w tym wypadku „lekko” nieprecyzyjne, ale o tym może za moment.
Poza tymi podobieństwami ET wprowadza cały szereg pomysłów i ciekawych rozwiązań, które może i zdążyły się gdzieś już pojawić, lecz teraz, złożone do kupy dają zupełnie nowy efekt. Gra oferuje kilka trybów rozgrywki (w tym słynny Last Man Standing), z których „na oko” największą popularnością cieszy się Campaign. Zgodnie z nazwą, polega on na rozgrywaniu kolejnych map w określonej kolejności. Za swój wkład w walkę gracze otrzymują stopnie wojskowe i punkty doświadczenia, pozwalające zwiększać określone statystyki – przykładowo strzelając do wroga z pistoletu maszynowego, zwiększasz swą umiejętność posługiwania się bronią lekką. Oczywiście punkty zdobyte w danej rozgrywce przenoszone są na następne mapy, dzięki czemu po jakimś czasie zwykły szeregowy staje się prawdziwą maszyną do zabijania, siejąc postrach wśród pierwszopoziomowych rekrutów. Jak dla mnie bomba!



Program wymaga ścisłej współpracy między grającymi, co wcale nie musi być takie oczywiste. Z własnych doświadczeń wiem, że w wielu grach sieciowych wystarczy paru mocnych członków zespołu którzy dzięki swym umiejętnościom „pociągną” słabą resztę. Jest to szczególnie widoczne przy grze z przypadkowymi osobami. W efekcie wspomniani kolesie są jedynymi, mającymi realny wpływ na przebieg meczu. Tutaj taka sytuacja po prostu nie może mieć miejsca, gdyż gracze podzieleni zostali na klasy, z których każda ma swoje ograniczenia i konkretne obowiązki. I co z tego, że jesteś w stanie sprzątnąć każdego kto stanie Ci na drodze - jeśli inżynier w porę nie odbuduje mostu zostaniesz zmiażdżony przez artylerię. Jednak inżynierowi nie uda się wykonać zadania, jeżeli Ty nie zapewnisz mu ochrony przed ostrzałem. A że tylko Chuck Norris posiadł umiejętność unikania pocisków, nie utrzymasz pozycji bez pomocy medyka który z chęcią połata Twój pasek zdrowia. Tyle, że przy zmasowanym ataku nawet medyk niewiele poradzi, wtedy do akcji wkraczają samoloty wezwane przez „zaopatrzeniowca” i tak dalej. Jak widzisz, nie ma mowy o samotnym przemierzaniu mapy – jeżeli kumpel obok nie wykona swojego zadania obaj jesteście usmażeni.

Wygra tylko ta drużyna, której członkowie odpowiednio wykorzystają możliwości drzemiące w klasach. Ich ilość dyplomatycznie ograniczono do pięciu, co jest wg. mnie optymalną liczbą. Dzięki temu nie ma mowy o monotonii, a jednocześnie żadna profesja nie ulega dyskryminacji (weźmy chociażby popularny mod TEAM FORTRESS – co z tego, że wpakowano tam od groma specjalizacji, skoro zaledwie parę ma jakieś znaczenie w walce). Podane przykłady są może mocno przejaskrawione, jednak ukazują, że każdy niezależnie od umiejętności ma swoją rolę w trakcie rozgrywki i nie służy tylko jako mięso armatnie. Jeśli nie chcesz walczyć na pierwszej linii frontu, zostań Inżynierem i buduj umocnienia. Proste.


Mapy to wielka zaleta ET. W podstawowym zestawie może nie ma ich zbyt wiele, jednak nie jestem w stanie przypomnieć sobie takiej, na której w ogóle nie chciałoby mi się grać (no... z wyjątkiem jednej – Siwa Oasis – brakuje tu spektakularnych starć i w ogóle jakoś tak jej nie polubiłem). Zdecydowanie największym plusem lokacji jest ich różnorodność – każda stawia przed nami inne zadania i wymaga stosowania odmiennych strategii. Przykładowo na jednej z map szturmujemy ufortyfikowaną plażę, po to by na następnej uciekać skradzioną ciężarówką wiozącą na pace hitlerowskie złoto. Na wszystkie zadania przeznaczona jest odpowiednia ilość czasu i jeśli drużyna atakująca nie wyrobi się przed jego upływem, zwycięstwo przypada obrońcom. System znany, sprawdzony w wielu poprzednich produkcjach, a mimo to w zestawieniu z resztą dostarcza zupełnie innych wrażeń.
Uhhh... no dobra, dobra, miała być strona - wyszło półtora. Nic to, może ktoś kiedyś doceni moje nadgodziny. Pora więc na krótkie podsumowanie, a że te słowa piszę nadobowiązkowo, możesz być pewien, że są one szczere i nie podlegają ciemnym interesom szefostwa, mając na celu tylko i wyłącznie dobro Czytelnika. W tym wydaniu poruszyłem jedynie najważniejsze zagadnienia związane z ET, a i tak opisałem je bardzo skrótowo. Mam nadzieję, że początkowe porażki nie zniechęcą Cię do gry i sam z czasem odkryjesz wszystkie jej zalety fundując sobie sporo mocnych wrażeń, a mi satysfakcję z dobrze wypełnionej misji. O ile oczywiście zdołasz połączyć się z jakimś serwerem, bo na wolne miejsce często czekać trzeba jak na węgiel. I tym optymistycznym akcentem kończę kolejny dzień pracy (i byle do urlopu:).


NEWSY
Half-Life 2: niby to co zawsze, a o wiele więcej – Chyba developerzy przeczytali mój artykuł sprzed miesiąca, bo w kwestii H-L2 wyraźnie coś drgnęło. A więc na początku maja Valve zapodało garść nowych screenshotów ze swojego hitu co z jednej strony było dobrą nowiną, a z drugiej ciężko powiedzieć by wzbudziły one jakiś zachwyt. Po prostu patrząc na niektóre odnosiłem wrażenie, jakbym widział DEUS EX 2 w obniżonej rozdzielczości – jest to dziwne tym bardziej, że materiały sprzed roku prezentowały się dużo okazalej. Mniejsza z tym. Tak czy inaczej wszyscy z niecierpliwością oczekiwali pokazu na tegorocznych targach E3... w efekcie dostając to co chcieli i wiele, wiele więcej. Prawie półgodzinny filmik nagrany amatorską kamerą przez jednego z uczestników prezentacji, w parę chwil obiegł Internet wzbudzając duży entuzjazm. Szczególnym jego elementem były ostatnie 3 minuty prezentujące nic innego jak... COUNTER-STRIKE 2 – czyli kolejną wersję najpopularniejszej gry sieciowej, zbudowaną na nowym, rewolucyjnym engine ! Byłem w lekkim szoku widząc jak skoszony serią antyterrorysta spadł z wiszącego mostu na aztecu, burząc wodę w znajdującym się poniżej kanale. Jedno jest pewne : H-L2 to taki Mesjasz FPS’ów, bo gdy Valve uda się wreszcie w ciężkich bólach wydać go na świat, nic już nie będzie takie samo. Czekamy więc...
Święto kominiarza: – od pewnego czasu nie dochodziły żadne informacje o czwartej części cyklu SWAT. Kiedyś tam były jakieś screenshoty, jednym się podobały, innym nie – tak czy inaczej wszyscy czekali, choćby ze względu na znakomitą „trójkę”. Więc jeśli i ty czekałeś na SWAT : URBAN JUSTICE, możesz już teraz dać sobie spokój bo tej gry nigdy nie zobaczysz. Zagrasz natomiast w SWAT 4 – taktycznego FPS’a zbudowanego na Unreal Engine, wykorzystującego system fizyki Havoc i dającego możliwość gry w trybie kooperacji. Jednak nie wcześniej niż w przyszłym roku. Cóż, jednym może się to podobać, innym nie – wszyscy i tak będą czekać. A na zachętę screenshocik.



Hitman już jest ! – Recenzja trzeciej części HITMAN’a o podtytule CONTRACTS powinna znaleźć się w jednym z najbliższych numerów. Jednak już dziś możecie przekonać się o jego zaletach, grając w prawie 200 megowe demo. Dostępne jest ono pod adresem http://www.fileplanet.com/files/130000/139974.shtml . Heh, swoją drogą, ciekawe jak gracze zareagują na mroczny (schizowy jak to ktoś ładnie ujął ;) klimat trzeciej części.