Nie ukrywam, że do pójścia do kina przyczynił się głównie fakt, iż Sprited Away (albo po polsku "W krainie bogów") zdobył w tym roku Oskara i Złoty Glob za najlepszy film animowany. Postanowiłem sprawdzić, czym kierowały się wspomniane komisje i czy film zasłużył na takie wyróżnienia.

DOBRANOCKA W KINIE?
Historia Spirited Away przedstawia się następująco. Pewna japońska rodzina przeprowadza się. W czasie jazdy samochodem ojciec postanawia skorzystać z pewnego skrótu, który wiedzie przez tunel. Jak się okazuje ten mroczny przejazd prowadzi do tajemniczej, a zarazem fascynującej krainy. Przypomina ona typowy chiński bazar. Bogato zdobione kramy kuszą oko apetycznymi towarami. W tę pułapkę wpadają rodzice pewnej dziewczynki. Za spożywanie jedzenia bogów zostają zamienieni w świnie. Chihiro, bo tak zwie się ta mała istotka, zostaje sama pośród nieznanych realiów. Z pomocą pewnego czarodzieja trafia do "kierowniczki" łaźni dla bogów (sic!)- Yubaby (przyznacie, że ciekawie się nazywa :). Dzięki przypadkowi zostaje zatrudniona w tym swojskim zakładzie. Cały czas dąży do odczarowania rodziców.

Rano mama wysłała mnie do sklepu do bułki.

REALIA
Reżyser Hayao Miyazaki świetnie zrealizował swoją wizję. Film jest przesiąknięty magią i to nie taką "potterową". Z ekranu epatuje kultura Japonii i z początku poraża swoją innością. Tak było w moim wypadku. Stwory, czy raczej postacie, zamieszkujące tytułową krainę bogów są... dziwne. Zwraca uwagę wyobraźnia twórców. Yubaba jest genialna! Ta kreska! Nie mam tu na myśli typowej dla anime metody rysowania, ale wręcz rewolucyjnej zmianie tego sposobu. Postać Yubaby dosłownie przytłacza. W Spirited Away nie brak też innych pomysłów. Węgle noszące opał czy olbrzymie dziecko to tylko niektóre z bohaterów historii. Twórcy jakby tchnęli nowego ducha w anime i starali się "wcisnąć" coś świeżego w ramy japońskiej tradycji. I chyba za to zostali nagrodzeni. Nawet imiona postaci są "inne". Oprócz wizerunku fizycznego, na odbiór bohaterów ma wpływ także dobór głosów. Film jest od ośmiu lat, więc niestety powinien być spolszczony.

Kolejka była, jak za czasów PRL-u.

W związku z tym zmuszony byłem do obejrzenia filmu z dubbingiem, więc wypowiem się tylko co do polskiej wersji: nie razi. Na pewno daleko jej do geniuszu Shreka, ale i tak duża zasługa tłumaczy w tym, że zachowali klimat pierwowzoru (tak mi się przynajmniej wydaje). Brak w Spirited Away znanych aktorów, ale to duży plus.

W dodatku kasjerka uznała, że coś ukradłam...

PROSTE I OCZYWISTE
Film obsypany nagrodami nie może być jednoznaczny. Doskonale wiedzieli o tym twórcy opisywanego dzieła. W krainie bogów może być zarówno wspaniałą bajką dla dzieci, jak i filmem z głębokim przesłaniem duchowym (tak, tak!). Niektóre sceny są przerażające, ale coś takiego funkcjonuje w każdej bajce, więc pociechy nie powinny wyjść roztrzęsione z kina. Jak już napisałem nie jestem fanem mangi i anime, ale zawsze podziwiam pracę dalekowschodnich twórców. W Spirited Away uniknięto wady, które z miejsca odpychała mnie od tego typu sztuki. Mam na myśli ogromne oczy i głupie miny na twarzach bohaterów, tudzież bezsensowne dymki nad głowami. Być może fanom tego typu sztuki właśnie się naraziłem, ale na przykładzie Spirited Away widać, że takie przedstawienie akcji nie jest już stosowane. Dorośli mogą, a wręcz powinni wynieść z tego filmu jakieś przesłanie. Sądzę, że dla każdego jest ono indywidualne i dlatego nie będę Was sugerował moim.

...więc czym prędzej dałam kotła ;)

BAJECZNY CZY BAJKOWY?
Po wyjściu z kina poczułem się trochę nabity w butelkę. Oczekiwałem filmu tętniącego akcją, z porywającymi efektami specjalnymi, a nie jakimś głębokim przekazem (moja niewiedza wynikała z tego, że jak zwykle staram się unikać spoilerów). Owszem kilka scen naprawdę zachwyca rozmachem i kolejny raz pokazuje moc drzemiącą w komputerach. Nie to jest w filmie najważniejsze. Film jest ambitny i stara się pokazać nam, że w głębi duszy każdy z nas jest dzieckiem. Spirited Away może być świetną zabawą dla maluchów i doskonałym filmem dla starszych. A po seansie dzieci będą miały zagadkę, dlaczego ich rodzice idą tacy zamyśleni...